Bekijk de video of lees mijn missie.
Mijn studententijd was een super leuke tijd met goeie feestjes, leuke nieuwe mensen en voor het eerst op mijn eigen benen staan. Maar mijn studententijd was ook een tijd waarin ik me heel depressief heb gevoeld. Ik ging voor het eerst op kamers vanuit een hele beschermde en liefdevolle omgeving. Ik moest voor mezelf gaan zorgen. De was draaien, hoe dan? Zelfs toen ik voor het eerst aardappels ging koken belde ik mijn moeder om te vragen hoe dit dan wel niet zou moeten. Een nieuwe kamer, nieuwe vrienden maken, terwijl ik ook de vrienden van thuis nog probeerde vast te houden. Ik worstelde me door de eerste periode heen. Als ik veel te doen had ging het prima, want dan moest ik gewoon aan mijn verplichtingen voldoen. Maar als ik het ‘rustig’ had voelde ik me regelmatig alleen in de grote stad. Ik voelde me echt een sukkel als ik een avond alleen op mijn kamer was.
Alles wilde ik perfect doen. Voldoen aan verwachtingen en doen zoals het hoort. Maar wat van huis uit ‘hoorde’, daar dachten medestudenten heel anders over en die ideeën botsten weer met mijn vrienden van thuis. Ook moest mijn leven vooral heel gaaf zijn. Leuke dingen doen, toffe vakanties, veel feesten en ik liep altijd voorop om te laten zien hoe leuk ik wel niet was.
Ik had altijd een hekel aan de vraag wat mijn hobby’s waren, want die had ik niet. Ik was zo druk aan het rennen en vliegen om te proberen iedereen in mijn schema te passen, dat ik ook niet stil stond bij waar ik mijn tijd het liefste aan wilde besteden. Daarom ontwikkelde ik geen passie voor iets. Iets, een hobby, waar ik mijn tijd het liefste aan besteedde, ik draaide gewoon mijn planning af met alle mensen waar ik mee omging.
Tot het op een dag te veel werd… Ik zat in de bus terug naar thuisthuis en kon wel janken. Mijn agenda zat vol, tentamens kwamen eraan, ik had vriendinnen die me wilde zien en ondertussen last van barstende koppijn. Ik lag bij mijn moeder in bed en zei; ‘Mama, dit wil ik zo niet meer.’
Een periode van veel zelfontwikkeling volgde, waarin ik leerde omgaan met mijn onzekerheid. Ik investeerde, met hulp van mijn ouders, in professionele hulp. Ik leerde wat zelfvertrouwen is en hoe je dat kan laten groeien. Ook leerde ik om te gaan met de druk om je studie, binnen de daarbij horende tijd, af te ronden met een diploma. Ik praatte erover met mijn vriendinnen en volgde ook in de jaren na mijn studie verschillende cursussen. Door deze lessen kreeg ik ruimte in mijn hoofd en trok me minder aan wat mensen van mij vonden. Ik maakte meer keuzes vanuit mezelf en plantte het zaadje waarmee ik ben geworden wie ik nu ben.
En dat wil ik jou ook leren en laten ervaren. Mijn missie is om jou met meer zelfvertrouwen en minder stress door jouw studententijd te laten gaan. En wat ik je leer is niet alleen goed voor de studententijd, het zal je anders leren denken en daar heb je de rest van je leven profijt van.
Kijk gerust bij de Gelukkige Student Academy waarmee ik je help om dit doel te bereiken.
Laat je mailadres achter en wij sturen whitepaper naar je toe